ඉතින් යාලුවනේ අයෙත් ලන්ඩන් ගොඩයා කාලෙකට පස්සේ. හැමදාම කියන බයිලාවම තමයි, ලියන්න ගොඩක් දේවල් හිතේ තිබ්බත් busy වෙච්ච නිසා තමයි අලුත් පොස්ට් මොනවවත් දාන්න බැරි උනේ. ඔයාල දන්නවනේ අපි කාට හරි විශේෂ email එකක් ආවහම අපි ඒවා අපේ යාළුවන්ට, හිත මිත්‍රයන්ට forward කරනවනේ. ඉතින් පසුගිය සතියේ ලන්ඩන් ගොඩයට යාළුවෙක්ගෙන් ඒ වගේ email එකක් අවා. මේකේ subject එක තමයි "නැවත හැරී බලමු" කියන එක. ඉතින් ලන්ඩන් ගොඩයට මේක ගැන පොඩි කුතුහලයක් ඇති වෙලා email එක open කලා. වසර 2000 ට පෙර සහ පසු අපේ ජීවිත ගැන අපුරු විවර්ජනයක්. ලන්ඩන් ගොඩයාගේ හිත පටස් ගලා අවුරුදු ගණනාවක් ඈතට ගියා.
ලන්ඩන් ගොඩයට මතකයි පොඩි දවස් වල ඉරිදට දහම් පාසල් ගිහිල්ලා ආපු ගමන් රුපවාහිනියේ බලපු ඒ ලස්සන ටෙලි නාට්‍යයන්, අබ යාලුවෝ, රතු රෝස, සුසීමා වගේ කතා. පොඩ්ඩක් මතක් කරලා බලන්න ඒ නාට්‍යයත් එක්ක යන "සුවෙන් සිටින්නට සු එන සු" TV ad එක (LOL :D). මෑතකදී අපිට ඉන්දියාවේ ටෙලි නාට්‍යය, සිංහලෙන් හඩ කවලා බලන්න ලැබුණා. ඊට පස්සේ සිංහල නළු නිලියෝ යොදෝල ඉන්දියාවේ විදියට ඇදල කරලා ශ්‍රී ලංකාවේ නාට්‍යය හැදුවා. ඉන්දියාවට සහ ඒ නාලිකා වලට දොස් කියනවා නෙමෙයි. මම අර කලින් කිව්වා වගේ හොඳ ටෙලි නාට්‍යය ඉතිහාසයක් අපිට තියෙද්දී, ඇයි අපි අනුන්ව කොපි කරන්නේ. අයි අපි අපිවම බාල්දු කර ගන්නේ. අද වගේ තාක්ෂනයත් මෙච්චර දියුණු මට්ටමක නැති ඒ කාලේ, ඒ තරම් හොද නිර්මාණ බිහි වුනානම්, ඇයි ඒ දේ අද කරන්න බැරි ? බරපතලම දේ තමයි මේ කාලේ ටෙලි නාට්‍යය වල ගන්න දෙයක් තිටෙනවද කියන එක. කොල්ලෝ බූට් කන ඒවා. ගැණු මිනිස්සු පවුල් අවුල් කරගන්න ඒවා බලලා අපේ අයත් ඒ විදියට හැසිරෙන්න, වැඩ කරන්න පටන් අරන්. ලන්ඩන් ගොඩයා අහලා තියෙනවා සමහර ගෑනු මහන්සි වෙලා වැඩ කරලා ගෙදර එන මිනිහට කෑම ටික හදන්නේ නැතුව, ඉන්දියානු ටෙලි නාට්‍යය බල බල ඉදලා පවුල් අවුල් වෙච්ච අවස්ථාවනුත්.
අනිත් එක ඒ දවස් වල මිනිස්සුන්ගේ අද කාලේ වගේ මහා තරගයක් තිබ්බේ නෑ. ජීවිත හරි සරලයි. පොඩි ළමයින්ට අද වගේ කොම්පියුටර්, වීඩියෝ ගේම්, ඉන්ටර්නෙට් තිබ්බේ නැ. නමුත් ළමයි සමාජයෙන්, පරිසරයෙන් ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තා, රස වින්දා. ඒ කාලේ අපි බලපු "පිස්සු පුසා", "හා හා හරි හාවා" වගේ කාටුන් අපිට කවදාවත් අමතක වෙයිද ? ඉස්සර TV එකේ "රොබින් හූඩ්" යද්දී ලන්ඩන් ගොඩයාත් උණ බටයකින් දුන්නක් හදාගෙන ලෑස්ති වෙලා ඉන්නවා කතාවේ සටන් ජවනිකා යන අවස්ථා වල ගේ ඇතුලේ සටන් කරන්න.
පොඩි කාලේ ඉදලම ලන්ඩන් ගොඩයාට ගොඩක් ගමේ යාලුවෝ හිටිය. ඉතින් ඉස්කෝලේ නිවාඩු දවස් වලට ඒ ගොල්ලොත් එක්ක සෙල්ලම් කරන එක, විශේෂයෙන්ම පය ගණන් කඳු පල්ලම් වල බයිසිකල් පදිනවා තරම් තවත් ආස දෙයක් ලන්ඩන් ගොඩයාට තිබ්බේ නෑ. සමහර දවස් වල බයිසිකල් පදින කොට බල්ලෝ එලවනවා, පාරවල් වැරදිලා අතරමන් වෙනවා. මේ දේවල් මතක් කරද්දී හරිම ආසයි. සමහර දවස් වල ගෙදරට හොරෙන් වැව් වල, මුහුදේ නාන්න වනවා. වෙළවල් වල මඩ නාගෙන ඇවිදින්න යනවා. අද කාලේ ලමයින්න්ට මේ වගේ කාලයක් අයෙත් එයිද ? අනිත් එක වීඩියෝ ගේම් වලට වහ වැටිච්ච ළමයින් එහෙම සතුටක් බලාපොරොත්තු වෙයිද ? මේවා ගැන කල්පනා කරද්දී හිතට පුංචි වේදනාවකුත් ඇති වෙනවා.
ඔයගොල්ලෝ දන්නවනේ අපි ඉස්සර අහලා තියෙන පාසල් ප්‍රේමයන් කොච්චර සුන්දරද කියල. love letter එකක් කියවද්දී ඇතිවෙන හැගීම මොනවගේද කියන එක ඔයාලත් love letters කියවල තියෙනවනම් මම අලුතෙන් පැහැදිලි කරන්න ඕනේ නෑ. ඉතින් ඉස්කෝලේ යන කාලේ ලන්ඩන් ගොඩයත් love letters බර ගානක් ලිව්වා (හැබැයි එකක්වත් දීලා නැහැ LOL :D). යාලුවෝ ගෑනු ළමයින්ට try කරද්දී ලන්ඩන් ගොඩයා තමයි ලියුම් ලිව්වේ. එකම format එක. නම් දෙක විතරයි විතරයි වෙනස් කරන්නේ (LOL :D). ඉතින් ඔයගොල්ලෝ දන්නවනේ වසර 2000 ට පස්සේ ලංකාවේ ජංගම දුරකථන බහුලව භාවිතා වෙන්න ගත්තා. ඉස්කෝලේ ළමයි අතරත් මේවා ටික ටික ප්‍රචලිත වෙන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ ඉතින් පෙම් හසුන් වලට තිත. SMS එකක් යවනවා "I Love You" කියල. එයින් පස්සේ ඉතින් මුළු ආදරේම ඉතින් sms මත තමයි. sms ටික DELETE කරා කියන්නේ ආදරේ ඉවරයි. ඔන්න ඕකයි අද තත්වය.
ඉතින් කතා කරනවානම් තව ගොඩක් දේවල් තියෙනවා. මෑත ඉතිහාසයේදී අපිට අමතක වෙච්ච තැන්, අපිට වැරදිච්ච තැන් බොහොමයි. සමහර දේවල් තවම අපිට මතක් කරගන්න, නිවැරදි කරගන්න පුළුවන් මට්ටමේ තියෙනවා. ඒ වගේම තමයි මොබයිල් ෆෝන් එක, කොම්පියුටරය සහ ප්ලේ ස්ටේෂන් එකට ළමයින්ව බාර දෙන්නේ නැතුව අපිට ඒ ලැබිච්ච ලැබිච්ච දේවල් වලින් කොටසක්වත් අපේ ඉදිරි පරම්පරාවට ලැබෙනවානම් ලන්ඩන් ගොඩයා ගොඩක්ම කැමතියි. හැබැයි මම මේ කියන දේ සම්භාවිතාවය ගැන නම් ලන්ඩන් ගොඩයාගේ හිතේ පුංචි සැකයක් තියෙනවා. එහෙනම් බ්ලොග් පොස්ට් එක ඉවර කරන්න තමයි සුදානම. ඊට කලින් මගේ ඒ මතකය අවදි කරපු email එක ඔයාල අතරත් බෙදා ගන්න කැමතියි.
.....................................................................................................................................................
•වසර 2000ට පෙර - ටීවී එකේ කාටුන් බලන්න හරි ආසයි. පොඩි කාලේ රොබින් හූඩ් යද්දී හැමදාම අම්මට මොනව හරි කියල ශේප් කරලා රොබින් හූඩ් බැලුවා.
•වසර 2000ට පසු - පබා, අමා, මුතු කිරිල්ලිලා ආවා. ගෑනු අඬන එකයි කොල්ලෝ බුට්‌ කන ඒවයි බැලුවා. ඒවා හිතට ගත්තා, අපිත් ඒ විදියට හිතන්න වුනා.
•වසර 2000ට පෙර - ගමේ කොල්ලොත් එක්ක ක්‍රිකට් ගැහුවා, එල්ලේ ගැහුවා. අම්මා පොළේ යද්දී අම්මත් එක්ක පොළේ ගියා.
•වසර 2000ට පසු - ක්‍රිකට් ගේම් හෙවුවා. කම්ප්යුටරෙන් ඕස්ට්‍රේලියා ටීම් ඒක අරගෙන අනිත් ටීම් වලට 6 ඒවා ගැහුවා. බාන් බඩි වලින් පැල වවලා අස්වැන්න ගත්තා. හිඟා කාලා සත්තු ගත්තා. ගේම් එකක් වෙනුවෙන් සත්තුන්ගේ පස්ස ක්ලික් කරලා සල්ලි හෙවුවා.
•වසර 2000ට පෙර - ගෙදර කට්ටියත් එක්ක යාලුවොත් එක්ක එකතු වෙලා ගීතයෙන් ගීතයකිවුවා. දාම් ඇද්දා. කඳු පල්ලම් වල හති වැටෙනකම් බයිසිකල් පැද්දා.
•වසර 2000ට පසු - හෙඩ් ෆෝන් ඒක හරි ear phone ඒක හරි කනේ ගහගෙන සින්දු අහන්න ගත්තා. කම්ප්යුටරෙන් චෙස් අදින්න ගත්තා. ගේම් වලින් need for speed car ගේම් ගැහුවා. වේගවත් ජීවිතයකට මානසිකත්වයක් ආවා.
•වසර 2000ට පෙර - අපි හොඳ සිංහලෙන් කතා කරා. අපේ අම්මලා අපිට හොඳට මනුස්සයෙක් එක්ක අපේ රටේ විදියට කතා කරන්න පුරුදු කරා.
•වසර 2000ට පසු - ඉන්ග්ලිෂ් වචන දාලා කතා කරන්න ඕන කියල කියනවා. සිංහලෙන් කතා කරොත් කොළඹ මිනිස්සු නෝන්ඩි කරනවා. දැන් ඉන්න පොඩි එවුන් ඉන්ටනැෂනල් ස්කුල් දාල ඒ පොඩි උන් කිසිම සිංහල වචනයක් දන්නේ නෑ, ඔන්ලි ඉන්ග්ලිෂ්.
•වසර 2000ට පෙර - මනුස්සයොත් එක්ක සුහදව මූණ බලාගෙන කතා කරා. මිනිස්සුන්ව හොඳට අඳුරගෙන හිතවත් කමක් ගොඩ නගාගෙන කතා කරා. පිට රට යාලුවට පෑනේ මිතුරන් යයි කියා ලියුම් යැවුවා.
•වසර 2000ට පසු - ෆේස්බුක්, මේල්, ට්විටර් අනං මනං ආවා. චැට් එකේ කවදාවත් නොදැකපු කොහොම මිනිස්සුද කියල නොදැන තමන්ගේ අම්මා තාත්තාද කියලවත් නොදැන ඔහේ ප්‍රොෆයිල් පික්චර් එකක් දිහා බලාගෙන අකුරු ටයිප් කරන්න පුරුදු උනා. ස්කයිප් එකෙන් මුණ බලාගෙන කතා කරන්න පුරුදු උනා.
•වසර 2000ට පෙර - ගංගාවල් වල පැනල ඇති වෙන්න පීන පීන නෑවා. පොත් කියෙවුවා. නවකතා පත්තර කියෙවුවා. ආච්චි සීයා කියන ලස්සන කතා අහගෙන හිටියා.
•වසර 2000ට පසු - බාත්රුම් එකේ ෂවර් එකෙන් නාන්න ගත්තා. නව කතා ඉන්ටනෙට් එකෙන් අරන් කියවන්න පුරුදු වුනා. ආච්චි සීයා කියන කතා වෙනුවට යු ටියුබ් එකේ අයගේ කතා අහන්න ගත්තා.
•වසර 2000ට පෙර - අම්මා තාත්තා, සහෝදර සහෝදරියෝ එක්ක ගොඩාක් වෙලා හිටියා. එහෙම කාලය ගතවෙන කොට වෙන කිසිම දේකට හිතක් තිබුනේ නෑ. හැම තත්තපරයක්ම එයාලත් එක්කම ගත උනා.
•වසර 2000ට පසු - අම්මා තාත්තා වෙනුවට ෆේස්බුක් එකේ ඉන්න යහළුවන් එක්ක කාලේ ගෙවනවා. සමහරු නයිට් ක්ලබ් වල, සමහරු බීච් පාටි වල.
ඒ ලස්සන කාලය ආයෙත් එන්නේ නෑ, අපි විසින්ම අපි ඒ දේවල් නැති කරගෙන අවසානයි. ගමේ හිටියත් කොළඹ හිටියත් ඒ දවස් සුන්ඳරයි අදට වඩා. තව ටික කාලෙකින් සිංහල කියල භාෂාවක් මේ ලංකාවේ තියෙන එකක් නෑ. පන්සලකට යන මිනිස්සු අඩු වේවි. ෆෝන් වලින් කම්ප්යුටර් වලින් කෙල්ලෝ කොල්ලෝ ජිවත් වේවි, සතුටු වේවි. කම්ප්යුටර එක්ක වර්තමානේ මිනිස්සු, අනාගතේදී ජිවත් වේවි. අපි ඉන්නේ ලංකාවේ කියල අමතක වේවි. මහන්සි වෙලා වැඩක් කර ගන්න බැරි වේවි, හැමදේම ගුගල් එකෙන් හොයා ගනීවි. පරණ හණ මිටි කතාවක් නොවන බවත් පරණ හණ මිටිය වුවත් සතුට තිබුනේ එහි බවත් හැමෝටම අමතක වෙලා. මේ උත්සාහය ඒ හණමිටි, ගොඩේ කාලය කාට කාටත් නැවතත් මතක් කරදෙන්න විතරයි. කවුරුත් තරහ ගන්න එපා, මොකද මේ දේ කියවද්දී මටත් රිදුනාඒත් තිත්ත වුනත් මේකම නේද යාලුවනේ ඇත්ත...
කෙතරම් තමන්ට අවාසිදායක වුවත් රට දැය සමයට හිතකර කාර්යය වහ වහා ඉටු කළ යුතුය...
කෙතරම් කැමැත්ත ඇතිවුවද රට දැය සමයට අශුභ වන කාර්යය හිතාමතාම අතපසු කළ යුතුය....
